„Dziadek do orzechów” Jurija Grigorowicza

0
1986

Twórczość Czajkowskiego na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci był najlepszym kamieniem probierczym dla wszystkich choreografów. Jego muzyce jest za ciasno w ramach ślicznej bajki dla małych dzieci, ta muzyka wyrywa się w przestrzeń bardziej filozoficznych, dramatycznych rozważań. Jej tajemniczość i podskórny „dreszcz” przez wiele lat nie znajdowały scenicznego wcielenia, udało się to jednak choreografowi Jurijowi Grigorowiczowi i scenografowi Simonowi Wirsaładze oraz pierwszym wykonawcom głównych ról w tej wersji: Marii – Jekaterinie Maksimowej i Dziadkowi do orzechów – Władimirowi Wasiljewowi. Z ich współpracy w 1966 roku w Teatrze Bolszoj powstał nowy spektakl.

Grigorowicz prezentuje inne podejście do baletowej bajki: napełnia ją Hoffmannowskim mistycyzmem i tajemniczością. W jego „Dziadku do orzechów” nie ma żadnej przymilności. To nie balet o wyimaginowanym i błogosławionym Królestwie Konfiturowym (Krainie Słodyczy), gdzie na gałązkach choinki rozwieszone są cukierki, orzechy i marcepany, ale o fantasmagorycznych poczynaniach Drosselmeyera, dzięki którym piękni książęta zwyciężają reprezentując dobro, a królowie myszy giną wraz ze swoim wojskiem.

Maria podczas snu żegna się ze swoim dzieciństwem, choć budzi się wśród tradycyjnych lalek i zabawek. Szczęście, choć zdobyte w walce z ciemnymi siłami dzięki wysiłkowi duszy i woli, jest ulotne. Nawet gdy wydaje się już osiągnięte, groźne motywy muzyczne pojawiają się i niszczą wizję pięknego rytuału zaślubin. Jurij Grigorowicz przeistoczył „Dziadka do orzechów” w filozoficzne rozważania nad nieosiągalnością idealnego szczęścia i nasycił go romantycznymi refleksami, dzięki czemu ten tradycyjny dziecięcy „poranek” stał się klasyką XX wieku.

Piotr Iljicz Czajkowski (1840–1893)

Щелку́нчик

Dziadek do orzechów

 Balet w dwóch aktach (1892)

Libretto Jurija Grigorowicza według opowiadania E.T.A. Hoffmanna
z wykorzystaniem motywów scenariusza Mariusa Petipy

Premiera niniejszej inscenizacji Teatru Bolszoj (Państwowego Akademickiego Wielkiego Teatru Rosji): 12 marca 1966 roku

 

Przedstawienie zarejestrowano podczas transmisji live HD:

21 grudnia 2014

 

Obsada:

Aleksandr Fadejczew jako radca Sztalbaum

Maria Żarkowa jako jego żona

Anna Nikulina jako Maria, ich córka

Anastazja Sziłowa jako Fryc, brat Marii

Andriej Merkuriew jako radca Drosselmeyer, ojciec chrzestny Marii i Fryca

Denis Rodkin jako Dziadek do orzechów, a później Książę

Witalij Biktimirow jako Król Myszy

Ilia Artamonow jako Arlekin

Margarita Szrajner jako Kolombina

Tatiana Łazariewa jako Diabliczka

Anton Sawiczew jako Diabełek

Jelizawieta Krutielewa, Artur Mkrtczjan jako lalki włoskie

Anna Rebieckaja, Aleksandr Wojtiuk jako lalki hinduskie

Swietłana Pawłowa, Jegor Szarkow jako lalki chińskie

Anna Leonowa, Aleksandr Wodopietow jako lalki rosyjskie

Maria Winogradowa, Władisław Kozłow jako lalki francuskie

Pierwsi tancerze, soliści, koryfeje i zespół baletowy Teatru Bolszoj, orkiestra i chór Teatru Bolszoj

 Paweł Kliniczew dyrygent

Realizatorzy:

Jurij Grigorowicz choreografia wg Mariusa Petipy

Simon Wirsaładze scenografia i kostiumy

Prowadzenie podczas transmisji:

Katia Nowikowa

Realizacja telewizyjna transmisji:

Vincent Bataillon

Przedstawienie trwa 2 godziny i 10 minut. (bez przerwy)

Opracowanie omówienia zamieszczonego na www.bolshoi.ru: Katarzyna Gardzina-Kubała.

Producent i główny dystrybutor cyklu „Bolshoi Ballet Live” (we współpracy z BEL AIR MEDIA):

 Dystrybutor cyklu „Bolshoi Ballet Live” w Polsce:

 Więcej informacji o cyklu „Bolshoi Ballet Live” znajdą Państwo na:

 Tłumaczenie i opracowanie: Katarzyna Gardzina-Kubała.

 Źródła:

  1. Materiały promocyjne Teatru Bolszoj.
  2. Turska „ Przewodnik baletowy”, PWM, Warszawa 1997, s. 100

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj